Framingfanaten

Je hebt van die mensen die dingen maar lastig kunnen loslaten als ze iets tegenkomen wat ze niet begrijpen. Oprichtster Sarah van Taalstrategie is er zo eentje. Als scholier ontdekte ze voor het eerst de politiek en merkte dat sommige politici veel overtuigender overkwamen zonder dat ze meer inhoud paraat leken te hebben. Hoe kwam het dan dat zij toch leken te ‘winnen’ van de politici die met cijfers strooiden en alle feitjes op een rijtje hadden? Het had iets te maken met de manier waarop ze spraken, maar hoe het precies zat? Het werd de vraag die haar maar niet losliet.

Men zegt wel dat het om de inhoud draait, maar de praktijk laat zien dat dit lang niet altijd echt de beslissende factor is. Integendeel zelfs soms. Na jaren zoeken kwam op een dag eindelijk het antwoord, in de vorm van een dun boekje met de naam ‘Don’t think of an elephant’, geschreven door neurolinguïst George Lakoff. Hij sprak over ‘framing’ en ineens viel alles op z’n plek. Dát was het! Het had dus een naam! En er wordt onderzoek naar gedaan! 

En zo werd een levensvraag een levenswerk: Taalstrategie. Met als ambitie om framing in Nederland verder te onderzoeken en mensen praktische handvatten te geven om zelf ook meer met framing te kunnen doen. Inmiddels na 12 jaar werk en drie boeken over het ontwerp verder is duidelijk: het is nog altijd even interessant en spannend. En dat framingfanatisme blijkt ook nog eens behoorlijk besmettelijk. Inmiddels is Taalstrategie een bedrijf met drie vakidioten aan boord: Sarah, Jolijn en Lindi. Je mag ons ’s nachts wakker maken voor een mooi frame. Echt waar!