Linkse frames volgens Bosma

Iedereen kent Martin Bosma van zijn taal: islamisering, kopvoddentax, het kalifaat van de multikul, massa-immigratie, Linkse Elite. Dat staat allemaal in de krant dankzij Martin Bosma, de grote ideoloog van de PVV en tevens de succesvolste framingspecialist van Nederland. In zijn boek (De schijn-élite van de valse munters) staat een indringende passage over hoe hij aankijkt tegen de linkse framing van de afgelopen decennia. Interessant om het eens van zijn kant te kunnen bekijken, ondanks dat we er totaal niet achter staan.

Linkse framing

Bosma (pagina 237-238): “Ook in multiculti-Nederland is taal een manier om het denken te beïnvloeden. Door het gebruik van woorden en termen en het kaderen van begrippen wordt ons de denkwereld van de multi-culturalistische elite opgedrongen. Het proces van massa-immigratie wordt steeds gepresenteerd als een verrijking, dan wel een onvermijdelijk iets. Ons wordt geleerd de massa-immigratie en de islamisering te vatten met positieve associaties.

Er is inmiddels een hele woordenlijst samen te stellen van politiek correct taalgebruik. Woorden als diversiteit, duurzaamheid, islamfobie, Nieuwe Nederlanders, fundamentalisme, islamisme, bruggenbouwer, solidariteit. Het zijn allemaal codewoorden van de multiculturele heilstaat. Ze betekenen over het algemeen niets of verhullen de wens de feiten te vermijden. In het multiculturele woordenboek wordt een probleemwijk een ‘krachtwijk’. Wie zegt: ‘Nederland is een open en internationaal georiënteerd land’, bedoelt meestal: ‘de deur moet open blijven’. Polygamie heet voortaan ‘een gevarieerde familieband’. Als er sprake is van veel allochtonen, heet dat ‘diversiteit’, een term die suggereert dat zonder allochtonen de mensen allemaal hetzelfde zijn.

Het meest succesvol is het woord ‘integratie’. Dit woord is volledig geaccepteerd en synoniem geworden met alles wat het gevolg is van de massa-integratie. Een gouden greep. Gevolg: alles wat allochtonen doen vindt plaats in het kader van de ‘integratie’. Daarmee is de elite erin geslaagd het grote einddoel als iets vaststaands te formuleren. We moeten alle incidenten begrijpen in het kader van de rooskleurige eindsituatie: integratie. Wat ‘integratie’ eigenlijk betekent, weet niemand. (…)

Inmiddels gaat een aantal woorden met pensioen. (…) Ook het woord ‘allochtoon’ heeft zijn beste tijd gehad. Het werd gelanceerd door de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid, ter vervanging van woorden die een te negatieve bijklank hadden gekregen, zoals ‘buitenlander’.

Alternatieven zijn er nog niet echt. De Partij van de Arbeid heeft zelf inmiddels gekozen voor ‘Nieuwe Nederlander’, ook al een happy-go-lucky-term die duidelijk moet maken dat er weliswaar hier en daar wat probleempjes zijn, maar dat de voormalige allochtoon als zijnde ‘Nieuwe Nederlander’ inmiddels op weg is naar zijn ‘integratie’.”

Taal als frontlijn

In het eerste deel van de passage heeft Bosma het over het ‘kaderen van begrippen’ om ‘het denken te kunnen beïnvloeden’: aha, framing! Daarna geeft hij in de rest van de passage een overzicht van de woorden en narratieven die door links zijn opgeworpen om de Nederlander op die manier te laten denken. Als ervaren campagneleider en lettervreter (hij verslond alles over Bob Shrum, Karl Rove, Lee Atwater en Peggy Noonan) weet Bosma heel goed hoe krachtig taal kan werken. Het is niet voor niets dat hij de taal als ‘frontlijn’ (pagina 67) heeft bestempeld in de PVV-strategie.



Uit deze passage uit zijn boek blijkt hoe minutieus Bosma geluisterd heeft naar de taal van zijn tegenstanders om te weten hoe de frontlijn er voor hem precies bij ligt. Er blijkt uit hoe zeer hij taal niet alleen als neutraal gebruiksvoorwerp ziet, maar als een machtig wapen in de politieke strijd. En dat heeft hij goed gezien.